donderdag 21 februari 2013

De onstuitbare opkomst van eiwit

Eiwitten zijn in de voedselwereld vandaag de dag een veelbesproken onderwerp. Activisten en vegetariërs hameren op de inefficiënte eiwittransities bij vlees, voedingsdeskundigen spreken steeds meer over de gezondheidseigenschappen van eiwit. Vanwege dat laatste verschijnen er steeds meer eiwitverrijkte producten op de markt en eetgewoonten en diëten die (deels) gebaseerd zijn op een hoge eiwitinname. Er gebeurt dus veel rondom eiwit op het moment.

In de sportwereld is dit heel goed zichtbaar. Waar enkele jaren geleden eiwitverrijkte shakes en snacks vooral gegeten werden door bodybuilders en fitnessfreaks, heeft de gewone consument deze inmiddels ook gevonden. Met de groeiende populariteit van fitness slurpt menig mens regelmatig een proteïnenshake naar binnen. De verbinding tussen sport en verhoogde eiwitinname is een vast gegeven geworden.

Maar ook in nu populaire diëten zoals het Paleo-diëet (ook wel het ‘oerdiëet’) en het diëet van dr. Frank speelt eiwit een belangrijke rol. Een verhoogde eiwitinname in combinatie met een verlaagde inname van koolhydraten is volgens beide diëten (deels) het antwoord op overgewicht en andere voedingsgerelateerde welvaartsaandoeningen.

Ook buiten het segment sport- en diëetvoeding is eiwit het nieuwe wapenfeit op het gebied van gezonde voeding. Nog niet lang geleden prijsden producenten zichzelf met teksten als ‘boordevol onverzadigde vetten’ of juist ‘nu 10% minder vet’. Hetzelfde zien we nu gebeuren met eiwitten.
‘Eiwitrijk’ of ‘een bron van eiwit’ zie je nu nog niet zo vaak, maar dit gaat komende tijd veranderen. Producenten mogen echter niet zomaar dit soort termen op de verpakking plaatsen. De term ‘bron van eiwit’ mag pas genoemd worden als 12 procent van de energie in het product uit eiwit komt, en ‘eiwitrijk’ zelfs pas bij 20 procent van de energetische waarde.

Eiwitverrijking beperkt zich niet tot één schap in de supermarkt. In alle schappen zullen eiwitverrijkte producten verschijnen. Denk aan eiwitverrijkte zuivel, dranken, soepen, koeken, brood en nog veel meer.

Maar eiwit heeft ook een schaduwzijde, want productie van met name dierlijke eiwitten (uit vlees, vis en zuivel) hebben een behoorlijke impact op het milieu en wereldwijd is er al een tekort aan eiwit. Dit geeft eiwitrijke diëten een wat nare bijsmaak.
Gelukkig zijn er ook goede plantaardige bronnen van eiwitten zoals peulvruchten. Bonen, erwten en linzen zullen weer meer op ons bord moeten verschijnen. Een initiatief dat zich hier hard voor maakt is de Bruine Bonen Bende. Ook de steeds populairder wordende vleesvervangers zijn vaak van peulvruchten gemaakt.

Met deze groeiende bewustwording van de positieve eigenschappen van eiwitten in voeding kan het haast niet anders, dan dat het Voedingscentrum over een niet al te lange tijd de Schijf van Vijf aan zal moeten passen. Peulvruchten hebben tijdenlang op de bank gezeten, maar krijgen nu een basisplaats, en koolhydraatrijke en suikerhoudende producten zullen hiervoor plaats moeten maken.

Zoals verschenen op foodforfood

vrijdag 15 februari 2013

RAW food

zoals onlangs verschenen op foodforfood.info

Al weer wat jaren geleden is het vanuit de VS over komen waaien. Raw food, oftewel rauw eten, is voedsel dat bij de bereiding niet is gekookt, gebakken of gebraden. Het voedsel mag daarbij niet boven een temperatuur van 40 °C zijn geweest. De gedachte erachter is dat voedsel zo meer voedingsstoffen bevat omdat het niet verhit is.

In Nederland werden de afgelopen jaren de eerste aanhangers van deze manier van eten gezien als extreem en zelfs onverantwoord. (De documentaire ‘Rauw’ en de opvolger ‘Rauwer’ gaven veel commotie.) Nog steeds is deze dieet-overtuiging niet geland bij het grote publiek, maar misschien wel mede door de aandacht die de media hieraan gegeven hebben, wordt raw food steeds een beetje meer populair.

In reformzaken en natuurwinkels zijn er meerdere producten te koop die als raw food kunnen worden aangemerkt. Denk aan repen op basis van gedroogd fruit en noten, repen van rauwe chocolade, krackers die op lage temperatuur zijn gedroogd, enzovoort.

In de reguliere supermarkten is er van dit type producten nog weinig te vinden, maar dit kan wel eens snel veranderen. Veel wat eerst extreem is, wordt later mainstream: had eerst de natuurwinkel het monopolie op biologische producten, nu liggen de supermarkten er vol mee. Hetzelfde geldt voor vleesvervangers.

Er zijn ook enkele technologische innovaties, die kunnen gaan helpen bij de doorbraak van raw food. Milde conserveermethoden als pascalisatie (1) en PurePulse (2) maken het mogelijk om voedsel houdbaar te maken zonder het te verhitten.

De horeca begint raw food inmiddels te omarmen. Alleen al in Amsterdam zijn er zes verschillende restaurants waar je raw food kunt eten. Ook in andere Europese landen is raw food groeiende in populairiteit. In Duitsland en Scandinavië hebben de eerste raw food-producten de reguliere supermarkt al bereikt.

Dit jaar waren op de Biovak in Zwolle meerdere raw food-producten te vinden. Een mooi voorbeeld is de productlijn van Lifefood. Lifefood biedt een breed aanbod aan raw food, zoals chocolade, energierepen, koekjes, crackers, chips en noten. Bijzonder lekker zijn de groentechips van onder andere bieten en boerenkool.

Een ander voorbeeld van een succesvol raw food-product is LoveChock, een reep van rauwe chocolade met andere rauwe ingrediënten. Mede dankzij de mooie verpakking en een flinke portie ondernemerschap worden deze repen inmiddels over heel de wereld verkocht.

Dankzij de opkomst van nieuwe technologieën gaat dit type producten op een commercieel haalbare manier geproduceerd kunnen worden. Ik verwacht dat raw food de aankomende jaren daardoor steeds meer voet aan de grond krijgt op de Nederlandse markt.

1) Pascalisatie is een technologie waarbij hoge waterdruk wordt gebruikt om bacteriën af te doden en zo houdbaarheid te verlengen.

2) PurePulse is een technologie waarbij elektrische stroomstootjes door een vloeistof zoals sap worden geschoten waardoor bacteriën gedood worden en de houdbaarheid verlengd wordt.

dinsdag 12 februari 2013

van Idee naar Realisatie

Ieder idee is al eens bedacht. Ergens op aarde heeft minstens één iemand hetzelfde probleem of dezelfde behoefte geidentificeerd en had eenzelfde idee als jij. Demotiverend? Helemaal niet! De waarde creërende stap zit 'm namelijk  niet in het idee op zich, maar in de realisatie die daar op volgt.

De reden dat jij jouw idee nog nergens eerder hebt gezien is omdat eerdere bedenkers van dat idee het niet succesvol hebben gerealiseerd. Ze hadden niet de juiste competenties, ze hadden niet voldoende financiële middelen, de timing was niet juist of ergens in het realisatieproces is er iets anders misgegaan. Er kan nou eenmaal veel fout gaan.

Waarom zou het dan bij jou wel lukken? Stel jezelf eerst deze vragen:

1 Vervult mijn idee een duidelijke behoefte?
2 Wat maakt mijn idee onderscheidend van reeds gerealiseerde ideeën?
3 Ben ik bereid om (bijna) alles op zij te zetten om dit idee te realiseren?
4 Heb ik alle competenties in huis om het idee te realiseren?
5 Kan ik toegang krijgen tot voldoende financiële middelen voor de realisatie van dit idee?
6 Voelt de timing juist om het idee juist nu te realiseren?
7 Heb ik goed om me heen gekeken of er ook anderen met vergelijkbare ideeën bezig zijn?

Een garantie dat een idee succesvol gerealiseerd wordt is er niet. Als deze er was dan hadden er een stuk minder faillissementen geweest. Er zijn wel mensen die er beter in zijn dan anderen, simpelweg omdat ze de weg van de realisatie al vaker bewandeld hebben. Deze mensen hebben gedurfd te leren door te doen.

Durven de stap te maken van je idee (dromen) naar realisatie (doen) is het moeilijkste wat er is.
Ja er kan veel fout gaan, maar zonder risico geen innovatie.